Kliknij tutaj --> 🎄 jak wygląda płatek śniegu

Do druku kolorowanka Ładne Płatki śniegu za darmo. Ładne Płatki śniegu da colorare stampabile gratuito. Możesz wybrać swoje ulubione obrazy do pobrania, wydrukowania lub pokolorowania online lub offline. Płatek śniegu chca banować, bo ludzie w necie do niego na ty piszą XD Jak to było, tylko lewaki płaczą o zaimki? Spektakularne objętościowe płatki śniegu będą świetną dekoracją noworoczną. Mogą posłużyć zarówno na choinkę, jak i jako girlandy czy wisiory. Taki płatek śniegu ma wiele zalet: wygląda niesamowicie, nie traci kształtu, a wszystko to przy elementarnym montażu. W tym filmiku pokazuję jak zrobić płatek śniegu na szydełku.W innych filmikach na moim kanale pokazuję inne wzory jak zrobić płatki śniegu na szydełku:Płatek Bardzo ważnym elementem wprowadzenia w świąteczną atmosferę jest wystrój wokół domu. Dotyczy to zarówno dekoracji wewnętrznych, jak i zewnętrznych. W tym Comment Se Présenter Sur Un Site De Rencontre Exemple. Obejrzyjcie najpierw poniższe zdjęcia:Fotograf zamocował obiektyw do aparatu za pomocą najprostszych narzędzi i materiałów. Całość wygląda prowizorycznie, ale, jak widać, działa świetnie. Alexey zastosował tu prostą zasadę często stosowaną w fotografii makro - oddalenie obiektywu od matrycy powoduje wydłużenie ogniskowej, czyli większe powiększenie. Identyczną właściwość wykorzystują wszystkie pierścienie pośrednie wykorzystywane przy zdjęciach makro. Dodatkowo obiektyw został obrócony tyłem naprzód, co również jest częstym zabiegiem w amatorskich zdjęciach makro. Pozwala to uzyskać zupełnie inne odwzorowanie obrazu i duże powiększenie. Całość została szczelnie okręcona czarną folią, aby odciąć światło padające z boku i wytłumić wewnętrzne odbicia. Zdjęcie płatków śniegu zrobione w 1902 roku. Fot. Wilson Bentley Krótko rzecz ujmując – płatki śniegu są sześciokątne, bo woda ma absolutnie niezwykłe właściwości fizyczne. W dodatku to, co widzimy gołym okiem to nic innego jak gigantyczne powiększenie zjawisk, które dzieją się na poziomie pojedynczych atomów. Tak naprawdę to wszystko sprawka wiązań wodorowych. Śmiało można powiedzieć, że to temu rodzajowi wiązań chemicznych zawdzięczamy swoje istnienie. Wiązania wodorowe odgrywają ogromne znaczenie w budowie DNA, tworzeniu struktury przestrzennej białek i polisacharydów. W dodatku fundamentalnie zmieniają właściwości wody – gdyby nie one, wrzałaby w temperaturze około -80°C, a lód byłby cięższy od płynnej wody i opadając na dno, zabijałby rośliny i zwierzęta wodne. Ale miało być o śniegu. Każdy wie, że wzór wody to H2O, jednak niewiele mówi on o faktycznej strukturze cząsteczki wody. Dwa atomy wodoru dzielą elektrony z atomem tlenu, tworząc typowe wiązania kowalencyjne. Tlenowi pozostają jeszcze cztery niesparowane elektrony, a do tego podział ładunku miedzy tlenem a wodorem nie jest sprawiedliwy – tlen jest zachłanny i przeciąga elektrony nieco na swoją stronę. Całe to atomowe zamieszanie sprawia, że atomy wodoru nie podczepiają się symetrycznie po obu stronach tlenu, tylko zbierają się po jednej stronie, tworząc kąt 104,5 stopnia. Zachłanność tlenu powoduje, że po przeciwnej stronie cząsteczki wody powstają miejsca, do których mogą się podłączać – w słabszy sposób – kolejne cząsteczki. Cząsteczkowa struktura kryształu lodu. Fioletowe kule to tlen, białe – wodór. Linie przerywane to wiązania wodorowe. Widać sześciokątną symetrię kryształu wody. Rys. Solid State To połączenie to właśnie wiązania wodorowe. Nabierają znaczenia, gdy temperatura spada i zbliża się do momentu, gdy woda zamarza. Wtedy każda cząsteczka wody łączy się z czterema innymi cząsteczkami, tworząc skomplikowaną strukturę przestrzenną, w której powstają sześciokątne powierzchnie. To one ustalają kształt kryształu wody – wokół dobudowują się kolejne warstwy sześciokątów, kolejne miliardy atomów łączą się w coraz większe struktury, aż powstaje coś, co możemy dostrzec gołym okiem – kryształ lodu zwany płatkiem śniegu. Dlaczego jednak śnieg nie jest po prostu lodowym słupkiem o przekroju sześciokąta? Cóż – czasem jest. Wszystko zależy od temperatury. W bardzo niskich temperaturach, poniżej -20°C, śnieg jest właśnie takimi słupkami lub sześciokątnymi płytkami. Najpiękniejsze, klasyczne płatki powstają w okolicach -15°C. Wtedy para wodna resublimuje, czyli przechodzi ze stanu gazowego od razu do stałego, przyłączając się do istniejących już kryształów. Kryształy wody. Fot. Crazy Nauka To właśnie moment, w którym powstają te piękne, rozgałęzione płatki śniegu. Swoją strukturę zawdzięczają temu, że cząsteczkom łatwiej się przyłączać na krawędziach kryształów, niż na płaskich powierzchniach. Dzięki temu to narożniki sześciokąta szybciej rozbudowują się o kolejne warstwy lodu, który, rosnąc, tworzy niepowtarzalne kryształy. Niepowtarzalne, bo każdy rośnie w nieco innych warunkach, innej wilgotności, temperaturze, inaczej jest obracany przez wiatr. Kiedy spojrzysz na płatek śniegu, pomyśl, że właśnie widzisz niesamowite powiększenie delikatnej struktury, jaką tworzą pojedyncze cząsteczki wody. Przeczytajcie też przepis na bałwana idealnego! Czego u nas szukaliście?płatki śniegupłatek śniegu Jak wygląda płatek śniegu? Ciężko to naocznie stwierdzić, bo w realnym świecie topnieje on w momencie zetknięcia z ludzką dłonią. Istnieją jednak jego pewne wyobrażenia, które posłużyły za szablony świątecznych ozdób. Okazuje się jednak, że jego stworzenie także nie należy do najprostszych. Nie oznacza to jednak, że są je w stanie stworzyć jedynie prawdziwi artyści. Istnieją pewne sprytne sztuczki, które ułatwią nam życie podczas tworzenia bożonarodzeniowych ozdób. Pierwsza z nich to skorzystanie z gotowego szablonu, dostępnego na stronach internetowych. Na początku oczywiście trzeba go znaleźć i wydrukować, najlepiej na cienkim papierze. Aby zaoszczędzić sobie problemów przedstawiamy metodę wycinania śnieżynek, która pozwoli nam zrobić to szybko i sprawnie. Po pierwsze złóż kartkę na pół wzdłuż przerywanej linii, a następnie w połowie ponownie, a potem jeszcze dwa razy, uważając, żeby część do cięcia pozostawić na górze. Po drugie wytnij białą część ( czyli śnieg ), szarą możesz wyrzucić. Po trzecie rozwiń płatek. Trzy proste kroki i płatek śniegu jest gotowy. Czas na propozycję dla tych, którzy wolą zdać się na własną inwencję. Cztery proste kroki pozwolą za pomocą kartki papieru i nożyczek wyczarować ozdoby na świąteczny stół. Pierwszy krok to złożenie papieru na pół. Drugim będzie złożenie go jeszcze raz na pół. Trzeci to jeszcze jedno złożenie, tym razem po przekątnej, w taki sposób, aby nie wystawała przy linii zgięcia. Ostatni, czwarty krok to już twoja wyobraźnia i wycinanie na linii zgięcia dowolnych wzorków. Uważaj na linię – nie możesz jej przeciąć. Na koniec prezentujemy bardziej skomplikowaną wersję papierowych śnieżynek. Do ich wykonania potrzebny będzie papier, nożyczki, zszywacz oraz dwustronna taśma klejąca. Aby ułatwić zadanie, podobnie jak wcześniej, opiszemy metodę w kilku podstawowych krokach : 1. Kartkę papieru złóż w harmonijkę. Zgięcia powinny być robione w odstępach około centymetrowych. 2. Środek harmonijki zszyj zszywaczem. 3. Z obydwu stron paska wytnij jednakowe wzory wzdłuż krawędzi. 4. Rozłóż pasek i sklej go taśmą z jednej strony tworząc półkole. 5. W taki sam sposób zrób kolejny papierowy wachlarz. Obydwie części sklej za pomocą papieru dwustronnie klejącego. Śnieżynka gotowa! Ze zwykłego, niepozornego papieru można wyczarować nietuzinkowe ozdoby. Nie trzeba do tego nadzwyczajnych zdolności. Wystarczą chęci. Jak wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia, dlatego też propozycja o wyższym stopniu trudności to tworzenie quillingowych gwiazdek. Ich głównym budulcem także jest nic innego, jak papier. Większość osób wyobraża sobie pisarzy jako nieokrzesanych polonistów, którzy z papierosem i szklaneczką whisky w dłoni wieczorami przelewają na papier myśli pod wpływem natchnienia. To oczywiście po części prawda, ale autorzy to naprawdę różnorodna grupa osobowości. Zaliczają się do nich również ścisłe umysły, potrafiące w metodyczny sposób przygotować świetną fabułę. Przykładem jest Randy Ingermanson, amerykański naukowiec, twórca 6 bestsellerowych książek napisanych za pomocą schematu płatka śniegu. Na czym polega snowflake method i czy faktycznie jest taka skuteczna? Poznaj tajniki fizycznej procedury na dobrą książkę. Snowflake method writting by Randy Ingermanson – kilka słów o autorze płatka śniegu Randy Ingermanson jest fizykiem teoretycznym. Uzyskał tytuł magistra i doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Specjalizuje się w teorii cząstek elementarnych, a większość jego naukowej pracy dotyczy metod nieperturbacyjnych w kwantowej teorii pola. Skąd jego zamiłowanie do pisania? Jeszcze w szkole średniej wpadła mu do głowy myśl, że mógłby napisać swoją własną powieść. Pierwsze próby podjął podczas habilitacji. Książki nigdy nie zostały wydane, Randy traktował je jako formę ćwiczeń i nie był z nich zadowolony na tyle, aby poszukać wydawcy. Po zakończeniu pracy na uczelni Ingermanson podjął zatrudnienie w Maxwell Laboratories w San Diego. Wciąż ciągnęło go do pisania, więc jeździł na konferencje pisarskie, by uczyć się od najlepszych. I w końcu Randy stworzył powieść, z której był na tyle zadowolony, aby ją wydać. Szybko znalazł wydawcę, a książka przyniosła mu rozgłos w środowisku pisarskim – teraz to on zaczął wygłaszać prelekcje i wykłady. Jeden z przyjaciół zachęcił go, aby biznesowo wykorzystał swoją markę osobistą i wiedzę na temat pisania. Tak powstała strona edukująca początkujących autorów. Na jej łamach opublikował artykuł The Snowflake Method For Designing A Novel opisujący metodę płatka śniegu. Randy nie zwalnia tempa. Jest autorem 6 powieści, kursu dla pisarzy, cały czas dzieli się swoim doświadczeniem na konferencjach pisarskich oraz publikuje bezpłatny miesięcznik Advanced Fiction Writing E-zine. Więcej informacji o jego projektach znajdziesz na jego drugiej oficjalnej stronie: Pisanie książki a metoda płatka śniegu – na czym polega? Ingermanson jako osoba o ścisłym umyśle uważa, że natchnienie, wena czy olśnienie to pojęcia abstrakcyjne, a napisanie dobrej książki wymaga jej zaprojektowania. Co to właściwie oznacza? Zanim zaczniemy przelewanie naszej historii na papier, powinniśmy ją sobie uporządkować i zorganizować. Dzięki temu podczas redakcji do naszej fabuły nie wda się chaotyczność, a wszystkie wątki będą się ze sobą łączyć i prowadzić czytelnika do finału powieści niczym po nitce do kłębka. Proces projektowania książki Randy opisał, używając metafory płatka śniegu. Kiedy weźmiemy pod mikroskop śnieżynkę, zauważymy, że składa się z wielu kryształków, tworzących razem spójną całość. Powstawanie zaawansowanego wzoru rozpoczną się od prostego kształtu. Pod wpływem działania różnych sił naturalnych (wody, niskiej temperatur, wiatru) struktura rozrasta się. W efekcie otrzymujemy piękny płatek śniegu. I tak właśnie powinniśmy podejść do pisania książki – główny zamysł należy rozbudować o wątki poboczne, spinając fabułę w całość. W swoim artykule Ingermanson podkreśla, że nie chce zamykać w sztywne ramy pisarskiej kreatywności – metoda płatka śniegu pomaga uporządkować pomysły i informacje zabrane podczas reaserchu. Według niego zaprojektowanie ciągu przyczynowo-skutkowego oraz zorganizowanie przemyśleń dotyczących tworzonej historii zdecydowanie ułatwia etap właściwego pisania. Mając do dyspozycji projekt, musimy tylko opisać całość, łącząc poszczególne, stworzone już punkty. Jak napisać książkę metodą płatka śniegu? 10 etapowa instrukcja Przejdźmy zatem do omówienia, jak przebiega pisanie powieści metodą płatka śniegu. Pamiętaj, aby zaopatrzyć się w notes, dużą kartkę papieru lub od razu usiąść przed komputerem. Myśli i spostrzeżenia bywają ulotne, więc od razu warto je zapisywać. Gotowy do zaprojektowania książki? To zaczynajmy! Instrukcja jest dosyć długa, więc jako ściągawkę pobierz sobie plik PDF z kolejnymi etapami metody płatka śniegu. Zacznij od streszczenia swojej powieści Pisanie metodą płatka śniegu reprezentuje podejście od ogółu do szczegółu. Rozpoczynając prace nad książką, przygotuj jedno zdanie, które ją streści lub podsumuje. Przekaż w nim myśl przewodnią powieści. Przykład Porywcza policjantka nosząca w sercu mroczną tajemnicę tropi Pogranicznika, seryjnego zabójcę z Orlic. Tak mogłoby brzmieć streszczenie Pogranicznika, mojej najnowszej książki. Randy doradza, aby poświęcić maksymalnie godzinę na napisanie zdania. Jeśli będzie bardzo dobre, można je później wykorzystać w materiałach marketingowych, opisie okładkowym, social media. Czy charakteryzuje się dobre streszczenie? Jest krótkie – maksymalnie 15 słów. Nie zawiera imion bohaterów. Postaci są ukryte pod zachęcającymi określeniami. Prezentuje fabułę, ukazując indywidualną historię pierwszoplanowych bohaterów na tle głównej historii powieści. Rozwiń streszczenie w akapit Przez kolejną godzinę postaraj się rozbudować podsumowanie w cały akapit. Randy jest zwolennikiem 3-aktowego opowiadania składającego się z 3 przełomowych wydarzeń (najczęściej katastrof) i zakończenia. Każdej katastrofie przeznacza 1/4 książki, a finał stanowi punkt kulminacyjny, spinając wszystko w całość. Dlatego też na tym etapie radzi, aby zaprojektować i pokrótce opisać wszystkie kluczowe momenty oraz zakończenie powieści. Jak wygląda idealny akapit? Składa się z ok. 5 zdań. Pierwsze zdanie nakreśla fabułę i tło powieści. Zdania 2-4 opisują kolejne katastrofy/przełomowe wydarzenia. Zdanie 5 streszcza zakończenie. Pamiętaj, aby nie mylić tego akapitu z opisem, który trafi na okładkę książki. Krok drugi metody płatka śniegu jest tylko dla Ciebie; dla swoich czytelników Ty lub Twój wydawca przygotujecie streszczenie jedynie pierwszej części książki. Zaprojektuj bohaterów Opracowanie porywających bohaterów to bardzo ważny etap składający się na pisanie książki. Metoda płatka śniegu również go obejmuje. Randy doradza, aby każdej z postaci poświęcić godzinę, spisując wszystkie jej najważniejsze cechy: Imię i nazwisko, Historię życia zamkniętą w 1-zdaniowym podsumowaniu, Motywację i cel, do którego zmierza, Czynniki utrudniające osiągnięcie zamierzeń (mogą to być zarówno elementy wynikające z osobowości postaci, jej problemy, jak i zewnętrzne przeszkadzacze, inni bohaterowie, niefortunne sploty wydarzeń), Sposób przemiany postaci – na dobre lub na złe. Postaraj się w jednym akapicie podsumować bio danego bohatera. Podczas projektowania postaci w Twoim umyśle mogą pojawić się nowe przemyślenia na temat całej powieści. Nic nie stoi na przeszkodzie, abyś wrócił do poprzednich kroków i dokonał modyfikacji. Bohaterowie mają bardzo duży wpływ na powieść, dlatego nigdy nie bój się wprowadzać zmian, gdy dana postać „zachęca” Cię do tego. Rozbuduj pierwszy akapit w szkielet powieści Na tym etapie pomysł na książkę przybiera już bardziej klarowny kształt: mamy przełomowe momenty, zakończenie, głównych bohaterów oraz streszczenie. Teraz trzeba zająć się rozwinięciem koncepcji poprzez rozbudowanie zdań składających się na akapit napisany w kroku nr 2. Zastanów się, jakie wątki warto poruszyć i jak będą się składać w spójną całość. Nie ograniczaj się – im bardziej wczujesz się w tworzoną opowieść, tym lepsza będzie Twoja powieść. Przygotuj relacje naocznych bohaterów Poświęć dzień lub dwa na zrelacjonowanie historii z punktu widzenia poszczególnych bohaterów. Przemyśl, jak rolę odgrywają, co wiedzą, jak reagują, do czego są zdolni, w jakie interakcje wchodzą z innymi postaciami. Patrząc na powieść oczami jej uczestników, lepiej opiszesz ich motywacje. Uzupełnij szkielet powieści o wątki poboczne Po opisaniu relacji bohaterów wracamy do szkieletu powieści z kroku 4 snowflake method. Jak myślisz, co się teraz stanie? Oczywiście, należy rozbudować przygotowany uprzednio opis o nowe wątki warte poruszenia w powieści, np. te, które przyszły Ci do głowy podczas relacjonowania fabuły oczami poszczególnych postaci. Twoja historia przybierze formę opowiadania, a Ty będziesz już miał ustalony kurs dalszego pisania. Opisz zaprojektowanych bohaterów Bazując na kartach bohaterów z etapu 3, przygotuj ich rozbudowane opisy. Skoncentruj się na wszystkich elementach, które sprawią, że postać stanie się realna. A najbardziej popracuj nad jej przemianą i wpływem na kształtowanie fabuły książki. Im więcej szczegółów, tym lepiej. Spisz sceny, które przekształcą Twoje opowiadanie w powieść Wróć do kroku nr 6. Przeczytaj raz jeszcze rozbudowane streszczenie swojej książki. Na jego podstawie wykreuj sceny, które będziesz musiał opisać, aby powstała powieść. Randy, jak na ścisłowca przystało, w tym miejscu proponuje arkusz kalkulacyjny idealnie sprawdzający się do porządkowania informacji. Zastosuj np. taki układ: Kolumna A – nazwa sceny, Kolumna B – bohaterowie, którzy ją widzą/w niej uczestniczą, Kolumna C – opisz krótko, co się wydarzyło, Kolumna D – oszacuj liczbę stron, które pochłonie dana scena. W kolejnych kolumnach możesz dodać inne, ważne Twoim zdaniem informacje. Pamiętaj, aby sceny uporządkować chronologicznie. Zrelacjonuj sceny oczami bohaterów (krok nieobowiązkowy) 9 etap metody płatka śniegu polecany jest początkującym pisarzom, doświadczeni twórcy mogą go pominąć. Polega on na przygotowaniu 1-stronnicowych opisów scen składających się na całą powieść zrelacjonowanych z punktu widzenia bohaterów biorących w nich udział. Jeśli w momencie opisywania wydarzenia przyjdą Ci do głowy ciekawe dialogi, koniecznie je zanotuj. Zacznij pisać powieść Uf, dobrnęliśmy do końca. Nasz powieściowy płatek śniegu ma już mocno rozwinięte kryształki, teraz trzeba je wykończyć oraz nadać im ładny kształt. Przejrzyj raz jeszcze wszystkie notatki, weź głęboki oddech i pozwól, aby umysł prowadził Twoje palce po klawiaturze. Pisanie książki schematem płatka śniegu – uwaga końcowa Przechodząc przez kolejne etapy metody Ingermansona, nie dąż od razu do perfekcji. Potraktuj ten proces jak burzę mózgów i mapę myśli – zapisuj wszystkie pomysły. A wraz z rozwojem koncepcji, swobodnie możesz wracać do wcześniejszych kroków schematów płatka śniegu, doskonaląc swoją historię. Metoda płatka śniegu pisanie obdziera z kreatywności? Przeglądając wątki na forach internetowych poświęcone metodzie płatka śniegu, znalazłam kilka negatywnych opinii. Niektórzy uważają, że stosowanie schematów w procesie pisarskim przyczynia się do powstawania jednorodnych (czytaj nudnych) książek, w których brakuje miejsca na wyobraźnię. Część pisarzy nie potrafi także wyobrazić sobie tworzenia powieści jako wieloetapowej, sztywnej metody pozbawionej weny, natchnienia i spontaniczności. Są też i zwolennicy snowflake method przyznający, że zastosowanie instrukcji Randy’iego pozwala uporządkować pomysł na fabułę, co wyklucza pojawienie się chaotyczności i niespójności wątków w powieści. Planowanie, które nigdy nie brzmi sexi, sprawdza się również w procesie twórczym, ułatwiając przygotowanie rozbudowanej historii. Ingermanson w swoim artykule wielokrotnie podkreśla, że jego metoda nie wyklucza kreatywności – służy jedynie uporządkowaniu i zaprojektowaniu pomysłu na powieść. Obawy dot. schematyczności książek powstających według tej procedury także możemy odrzucić. Choć Randy proponuje 3-aktowy model opowiadania, wcale go nie narzuca. A zastosowanie płatka śniegu to jedynie pomoc w strukturyzacji pomysłu. Plan czy spontan podczas pisania powieści? Osobiście nie wyobrażam sobie pisania książki metodą płatka śniegu. Niemniej jestem miłośnikiem planowania przebiegu akcji i jej projektowania przed rozpoczęciem właściwej redakcji. W moim przypadku najlepiej sprawdza się mapa myśli i przebieg wątków przyczynowo-skutkowych, biogramy bohaterów zawierające jedynie najważniejsze informacje o postaciach, osie czasu oddające chronologię wydarzeń. Produkuję sporo materiałów na etapie przygotowawczym, ale zwykle nie wiem, ile i jakie będą sceny w powieści. Pracuję na ogólnej koncepcji, która za sprawą bohaterów oraz rozwoju akcji ewoluuje w ciekawą historię z podwójnym dnem. Daj znać, czy zastosowałbyś metodę płatka śniegu. A może korzystasz z innej strategii pisania? Napisz w komentarzu! Źródła: Każdy płatek śniegu jest inny, ale wszystkie współdzielą cechy fraktalnej geometrii. Możemy ją wykorzystać, aby w kilku krokach narysować realistyczny płatek śniegu. To prostsze niż myślisz! Ale jeśli nie chcesz rysować płatka śniegu, przejdź na koniec poradnika, aby uzyskać wysokiej jakości grafiki z GraphicRiver i Envato Elements. 1. Jak rozplanować płatek śniegu Krok 1 Narysuj pionową linię i zaznacz jej środek Krok 2 Przetnij środek dwiema liniami. Wyobraź sobie szarlotkę, którą chcesz pokroić na sześć części. Możesz lekko narysować okrąg lub wyobrazić go sobie. Krok 3 Naszkicuj (lub wyobraź sobie, jeśli chcesz mieć czysty rysunek) mały okrąg w środku. W ten sposób stworzymy ładną kompozycję. Krok 4 Połącz linie blisko środka, aby stworzyć mały sześciokąt. Krok 5 Przetnij wszystkie linie krótką poziomą linią i postaw kropkę nad każdą z nich. Krok 6 Użyj tych kropek jako wytycznych do przedłużenia środka płatka śniegu. Krok 7 Główny "korpus" płatka śniegu jest gotowy, więc teraz możemy dodać "ramiona". Mają być symetryczne! Krok 8 Dodaj więcej ramion do ramion na zewnątrz małego okręgu. 2. Jak narysować płatek śniegu Krok 1 Podstawowa konstrukcja jest gotowa, więc teraz możemy na niej narysować piękny płatek śniegu. Możesz położyć nowy arkusz papieru na liniach pomocniczych lub wziąć ciemniejszy ołówek, aby nanieść ostateczne kreski. Nakreśl korpus płatka śniegu. Dodaj tutaj kilka szczegółów. Krok 2 Nakreśl ramiona, nadając im grubość i kształty kryształów. Krok 3 Dodaj małe ramiona wykorzystując te same kształty. Krok 4 Wykończ ramiona za pomocą ciekawszych kształtów. Krok 5 Możesz tak zostawić, ale możesz również dodać więcej kryształów wewnątrz małego okręgu. Krok 6 Dodaj inne szczegóły, które przychodzą ci do głowy. Dobra robota Ta metoda rysowania płatka śniegu może być z łatwością modyfikowana w celu osiągnięcia różnych rezultatów. Tylko pamiętaj o symetrii! Polecane grafiki płatków śniegu Potrzebujesz całego zestawu różnych płatków śniegu lub jednego wykonanego z klejnotów? Albo chcesz w swoim projekcie wykorzystać płatek śniegu w 3D? Mamy wszystko: Płatki śniegu od Meilun Zestaw płatków śniegu od turr17 Płatek śniegu od ElenaShow Płatek śniegu w 3D od PixelSquid360 Rustykalne płatki śniegu od Burlapandlace

jak wygląda płatek śniegu